সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সীতা হৰণ.djvu/১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সীতা হৰণ নাটক


যৌবন কালত ভাৰ্য্যাহীন থাকি।
লোৱাঁ কৰি চৰণৰ দাসী;
গুছক যাতনা সবে অন্তৰৰ পৰা।
লক্ষণ— ভূবন মোহিনী!
পৰাধীন দাস ময় শ্ৰীৰাম চন্দ্ৰৰ;
দাস ভাৰ্য্যা দাসী হই—
কিসুখে বঞ্চিবা তুমি,
জানকীৰ পদে সেৱা কৰি?
নোহোৱা দাসীৰ যোগ্য;
তোমাৰ সমান,
নহয় সুন্দৰী সীতা,
ভুলিব নিশ্চয় দাদা—
দেখিলে তোমাৰ এই ৰূপ;
লভিলে তোমাক এৰিব জানকী,
যোৱাঁ পুনু তেওঁৰে ওচৰ;
অযোধ্যাৰ ৰাণী হ’বা-
শ্ৰীৰামক কৰিলে বৰণ।
শূৰ্প— সাদৰক নেওচিলি!
নিশ্চয় কপাল মন্দ তোৰ।
(ৰামৰ আগলৈ গই)