এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬
সীতা হৰণ নাটক
উপযুক্ত স্বামীৰ অভাবে।
দেখি তব ৰূপ—
মজিল দাসীৰ মন,—
আহিছো মনেৰে স্বামী বৰি।
হেঁপাহেৰে গাঁঠি,
আনিছোঁ ফুলৰ মালা,
আদেশিলে দিব পাৰোঁ সাদৰে গলত
ৰাম— সাক্ষাতে দেখিছা
লগত সুন্দৰী ভাৰ্য্যা মোৰ;
তিৰী জাতি হই—
নেজানানে? সতিনী স্বভাৱ!
কিমতে বঞ্চিবা সতিনীৰ লগে?
সুলক্ষণ ভাই মোৰ সুমিত্ৰা কুমাৰ,
তেওঁক বৰিলে তুমি,—
পূৰ্ণ হব পাৰে অভিলাষ।
শূৰ্প— (লক্ষ্মণৰ আগলৈ গই) হে সুন্দৰ!
ৰামৰ আদেশে,
আহিলো তোমাৰ পাশে,—
স্বামী ৰূপে বৰিবৰ হেতু
সহিছা বিস্তৰ দুখ
