সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সীতা.pdf/২৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
ৰাম— গুৰুদেৱ!
বশিষ্ঠ— ৰাম, স্থিৰ ভাবে ভাবি চোৱা।
ৰাম— মোক ক্ষমা—মাৰ্জ্জনা—(হঠাতে) গুৰুদেৱ, গুৰুদেৱ,
ৰাম হ’ব পুনৰ সংসাৰী,
অশ্বমেধ হ’ব সমাপন।

(প্ৰহৰীক) প্ৰহৰী, দেৱ লক্ষ্মণ। (বশিষ্ঠক) আপুনি যজ্ঞৰ নিমিত্তে প্ৰস্তুত হওকগৈ দেৱ।

বশিষ্ঠ— মোৰ আশীৰ্ব্বাদ গ্ৰহণ কৰাঁ। (প্ৰস্থান)

(লক্ষ্মণৰ প্ৰবেশ)

লক্ষ্মণ— প্ৰভু!
ৰাম—  লক্ষ্মণ, লক্ষ্মণ,
মাতৃ আজ্ঞা, গুৰু আজ্ঞা
অশ্বমেধ কৰাঁ আয়োজন।
দিয়া অশ্ব মেলি,
শত্ৰুঘ্নক শুনোৱাঁ আদেশ
কৰক বিজয় যাত্ৰা অশ্বৰ লগত।
যোৱাঁ, লক্ষ্মণ,
অতি শীঘ্ৰে হ’ব লাগে যজ্ঞ আয়োজন।
লক্ষ্মণ— প্ৰভু, জানকীৰ অবিহনে—
ৰাম— জানকীৰ অবিহনেও যজ্ঞ হ’ব। দ্বিতীয়বাৰ মই সংসাৰী হ’ম।
লক্ষ্মণ— প্ৰভু!
ৰাম— বিস্ময়ৰ কোনো হেতু নাই

ৰাম হ’ব পুনৰ সংসাৰী।