সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সীতা.pdf/১৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১ম অ ২য় দৃ]
সীতা


লক্ষ্মণ— প্ৰতিজ্ঞা? ৰঘুমণিৰ সন্তুষ্টিৰ অৰ্থে সি অতি তুচ্ছ কথা।—
কৰিছো প্ৰতিজ্ঞা প্ৰভু,
আজ্ঞা তব পালিব অনুজে।
ৰাম—  পৰম সন্তুষ্ট হ’লো।
শুনা,
প্ৰজাৰ তুষ্টিৰ হেতু
জানকীক দিলো বিসৰ্জ্জন।
সত্যব্ৰতী, জনাবাঁ আদেশ মোৰ,
নিবাঁ তুমি জানকী সতীক।
লক্ষ্মণ— জানকীক বিসৰ্জ্জন! কি শুনো প্ৰভু—মাৰ্জ্জনা কৰিব মোক।
ৰাম—  সত্যত আবদ্ধ তুমি সুমিত্ৰা নন্দন।
ৰামে যদি দিব পাৰে সীতা নিৰ্ব্বাসন,
ৰামানুজ লক্ষণেও
কৰিব পাৰিব নিজ প্ৰতিজ্ঞা পালন।
লক্ষ্মণ— প্ৰতিজ্ঞা? এই প্ৰতিজ্ঞাৰ পৰা মোক মূক্তি দিয়ক প্ৰভু!
ৰাম—  বিচলিত নহবাঁ লক্ষ্মণ।
জানকীৰ আছে অভিপ্ৰায়
তপোধন বাল্মিকিৰ আশ্ৰম দৰ্শন।
নিবা তুমি, বাব সতী
আৰু যাব সত্য লক্ষ্মণৰ।

যোৱাঁ লক্ষ্মণ প্ৰস্তুত হোৱাঁগৈ। (লক্ষ্মণৰ প্ৰস্থান।)
( প্ৰহৰীক ) প্ৰহৰী, দেবী জানকী। (নিজ মনে)

যাব সতী শূন্য কৰি ৰামৰ হৃদয়
—বিচাৰিছে দেবি-বিসৰ্জ্জন।