এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮২
সীতাহৰণ-কাব্য
কি ঘটিল অনন্তৰে। কহিলোঁ তোমাক
কৰিবোঁ দণ্ডিবে ৰিপু উচিত বিধান।”
ৰাজাৰ প্ৰতিজ্ঞা শুনি, বুলিবে লাগিলা
ৰাজ-সহোদৰা, “তব হাতে ৰক্ষোমণি!
ৰক্ষকুল শত্ৰু যদি সামান্য মানব
নাহি পায় প্ৰতিফল; তোমাৰ বিদ্বেষী
দেবতা হাসিব দিবে; হাসিব জগতে
যতেক ভূপতিগণ; বীৰকুলপতি!
ৰহিব কুখ্যাতি খ্যাত কীলালপ কুলে।
“দিলে বাৰ্তা অনন্তৰে দণ্ডকে আসিয়া;
পঠালে দূষণ খৰ চৌধ নিশাচৰ
শাস্তিবে শত্ৰুক; কিন্তু তপস্বীৰ বাণে
লভিল নিমিষে মৃত্যু দ্বিসপ্ত কৰ্ব্বুৰ।
ৰুষিলা দূষণ খৰ ইসম্বাদ পাই;
সাজিলা অন্তিবে অৰি; দ্বিসপ্ত সহস্ৰ
চলিলা বাহিনী সঙ্গে ৰণ-ৰঙ্গে; নাদি
ঘন-নাদে, পঞ্চবটী বেড়িলা সৰোষে।
কিন্তু কি আশ্চৰ্য্য, দাদা, ক্ষুদ্ৰতণু ৰাম,
—সমৰে শমন মূৰ্ত্তি— মৰ্দ্দিলা মুহূৰ্তে
অসংখ্য অনীক অস্ত্ৰে; ৰক্ষপতি দুই
যুজিয়া বিস্তৰ মত্ত মাতঙ্গ বিক্ৰমে,
দিবে—স্বৰ্গত। কীলালপ—ৰাক্ষস। অনীক—সেনা।
