এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৶৹ ]
(৪)
প্ৰকাশি তাৰ কবিতা,
“বিলাসিনী” কলুষিত,
পড়িল সোপান হন্তে খসি এক পদ।
কিন্তু সোধোঁ এক কথা,
কিয় “বিলাসিনী” মাতা,
পুনঃ তবে প্ৰকাশিলে সিজনৰ পদ॥
বিদ্যালয়ত পঢ়ি থাকাৰে পৰা কবিতাত গ্ৰন্থকাৰৰ অনুৰাগ জম্মিছিল; আৰু ভালে বেয়াই ৰচনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। এই কথা তেওঁ নিজ মুখেও ‘চিন্তা-তৰঙ্গিণী’ দ্বিতীয় ভাগৰ ‘কবিতা' শীৰ্ষক প্ৰবন্ধত এই দৰে কইছে—
(২)
বাল্যকাল থাকি,— কিন্তু নাজানোঁ কাৰণ—
আছিল তোমাৰ প্ৰতি,
ই হীন জনৰ মতি;
পালে পদ্যময়ী পুথি কৰিয়া যতন
পঢ়িছিলোঁ যতে ততে হষিত মন।
(৩)
বাল্যকাল হন্ত,—কিন্তু অৱশ্যে বৃথায়,—
আঁকিছিলোঁ তব ছবি,
ভাবিছিলোঁ হবোঁ কবি,
