এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৩
যষ্ঠ সৰ্গ।
হব পাৰে দেৱৰণে; পাব পাৰে লয়;
নাহিক বিচিত্ৰ একে বিচিত্ৰ জগতে।
ভাগ্যচক্ৰ ঘূৰে সদা বিধাতা বিধানে;
সখি হে নাযায় দিন কাৰো সমভাবে।”
কৰিলা উত্তৰ শচী সুচাৰু লোচনী,
“সি আশা বিফল, চন্দ্ৰা। ৰাৱণ ৰাৱণি
অজেয় কুঞ্জৰ দ্বয় হব পৰাজয়
দেব ৰণে কোনকালে? বিফল দুৰাশা।
ৰাৱণৰ বাক্য বিদ্ধ, শূল সম যেন,
ৰহিছে হৃদয়ে মোৰ; ৰহিব ইমতে
হুয়া বিদ্ধ চিৰকাল, চিৰায়ু যে আমি।
তোমাৰো নাহিক কাম গাঁথি, চন্দ্ৰবালা,
সুচিকণ ফুলমালা। আৰু নোশোভিব
নন্দন প্ৰসূন-হাৰ মন্দভাগী দেহে;
মন্দাকিনী নীৰে সখি পেলোৱা কুসুম,
পেলোৱা গাঁথনি সূত্ৰ; বন ৰত্নৰাজি
ৰঞ্জি স্ৰোতস্বতী দেহ ভাসি যক্ স্ৰোতে।
অশোক কানন পুষ্প অবচয়ি নিজে
লঙ্কাপুৰে, লঙ্কেশৰী গলে দোলাইবোঁ
ৰচি সুচিকণ মালা; হুইবোঁ মালিনী;
হবোঁ মন্দোদৰী দাসী মন্দভাগী আমি।
ভাগ্যে মোৰ, হা বিধাতা, এই বিধানিলা,
