এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৬
সীতাহৰণ-কাব্য
চেতনা; অচল ৰল বজ্ৰ মোৰ হাতে।
জিনি মোক ‘ইন্দ্ৰজিৎ' নামে অভিহিত
হুইলেক ৰক্ষোবীৰ অখিল ভুবনে।”
সমাপিলা বাক্য যদি বাসব; “বাসনা,
দেবেন্দ্ৰ!” জলদ-ৰাজ কহিবে লাগিলা,
“নুপূৰিব অমৰৰ, জীবে যত দিন
মম নাদ সম নাদী মন্দোদৰী সুত।
সিদিনৰ ৰণে আমি উদাৰ অম্বৰ
আবৰি, বিস্তাৰি দেহ, বিশ্ব আন্ধাৰিলোঁ
অমাবস্যা নিশি নিভ; উদিগৰি অনল
হাসিয়া বিকট হাসি নাচিলা চপলা
জ্বলকি নয়ন মুহুঃ; গভীৰ গৰ্জ্জনে
জল স্থল হিমাচল কঁপিল সভয়ে।
পড়িল মুষলধাৰা; জুৰুলি জুপুৰি
যত নিশাচৰ সেনা ডাকিলা আতঙ্কে
'ৰক্ষ ৰক্ষ বিধি আজি; সঙ্গে দেবতাৰ
কৰে বাদ মেঘনাদ কিনো বুদ্ধিহীন;
কড়মড় কড়মড় মস্তক উপৰে
কৰে বজ্ৰ, কোন স্থানে লুকাইবোঁ শিৰ;
এই যে ধাইয়া আসে ভীষণ অনল,
বজ্ৰানলে পুড়ি হায় হাৰালোঁ জীৱন।'
হল ছিন্ন ভিন্ন সেনা কঁপি থৰ ধৰি
