এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৭
পঞ্চম সৰ্গ।
গৃহে গৃহী; পথে পথী; কুসুম-শয্যাত
দম্পতী; বিবিধ স্থানে বিবিধ প্ৰকাৰে
লঙ্কাপুৰবাসীগণ কৰিলা আলাপ।
পঞ্চবটী অঘটন,—ৰঞ্জিত ৰটনা—।
গাইলা বালিকা দল মিলি ঠাই ঠাই,
“নাক কাটী কাণ কাটী শূৰ্পনখা বাই
দেখি ধাতু যায়।” হৰ্ষে গাইল বালক,
“অনঙ্গ মোহন ৰূপ ধৰে দুই ভাই।”
শূৰ্পনখা যেহিৰূপে ৰাজাৰ সমীপে
বৰ্ণিলা জানকী ৰূপ; অন্তঃপুৰে গই
ৰাণী মন্দোদৰী আগে বৰ্ণিলা সিৰূপে
বাজ-চামৰিণী দ্বয়। শুনিলা মহিষী
তদন্তৰে দুতীমুখে, কৰ্ব্বুৰ-ঈশ্বৰ।
কৰ্ব্বুৰ-তাপসে লই, পঞ্চবটী বনে
চলিলা হৰিবে সীতা। চিন্তিলা অন্তৰে
বিষাদে বিশাল নেত্ৰী লঙ্কা-অধীশ্বৰী,
“এত দিনে অন্তভোগ! বিলুপ্ত হবলা
মুখ্যাৰাণী নাম মোৰ; ঘুৰিল অদৃষ্ট!
হোৱে কিবা নৰ-পত্নী পুৰ-পাটেশ্বৰী!
উপজিলা শূৰ্পনখা খ্যাত ৰক্ষকুলে
কাল ভুজঙ্গিনী। হায়, নিকষা শাশুড়ী
অঘটন—দুৰ্ঘটনা।
