এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৬
সীতাহৰণ-কাব্য
অন্তৰ আন্ধাৰ কিন্তু; যথা দীপ-শিখা।
প্ৰভাময়, তলভাগে আন্ধাৰ চকলা।”
দন্তবক্ৰ ৰাজভৃত্য কহিবে লাগিলা
অতঃপৰ, "ৰাজ ক্ৰোধ আজি সভাতলে
কি ভীষণ! মেঘ-মন্দ্ৰ জিনিয়া গৰ্জ্জন
শুনি চমকিল প্ৰাণ; সভাসদগণ।
কঁপিলা সভয়ে সবে থৰ থৰ থৰে।
সহোদৰা বাক্যে ৰাজা মহাকোপ বেগে
চলিলা হৰিবে সীতা দিলোঁ ৰথ আনি।
দুৰভাগ্য মোৰ; মোক নিনিলা লঙ্কেশ
সঙ্গে; নেদেখিলোঁ সীতা অপৰূপ ৰূপ;
নেদেখিলোঁ, শূৰ্পনখা বুলিলা যাহাক
মৰতে মানবী-ৰূপা অমৰী সুন্দৰী।।
চলিও প্ৰাচীৰে সবে থাকোঁ দণ্ডাইয়া,
দেখিবোঁ আসোঁতে পথে স্যন্দনে সুন্দৰী,
নেদেখিবোঁ আৰু প্ৰবেশিলে অন্তঃপুৰে।”
শ্ৰীৰাম লক্ষ্মণ সীতা আৰু শূৰ্পনখা।
এই চাৰি জন নাম হল মুখে মুখে।
লঙ্কাপুৰে। অন্তঃপুৰে পুৰ-সুশোভিনী;
সভাতলে সভাসদ; দুৱাৰে দুৱাৰী;
সৈন্যক্ষেত্ৰে সৈন্যদল; প্ৰাচীৰে প্ৰহৰী;
মৰতে—মৰ্ত্ত্যে।
