এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩
প্ৰথম সৰ্গ
প্রভাতিলা নিশা। উষা আশুগতি ধৰি
আসিলা; কুৰুলি দিলা সুদীর্ঘে পেঁচক ;
বায়স কৰিলা 'কা কা' ; যেন হেৰুৱাই
লঙ্কা, লঙ্কা-প্রিয়-পক্ষী কুকুট পুছিলা।
‘লঙ্কাপুৰ ক’ত’ বুলি; গাইলা চৌদিশে
প্রভাতীয় গীত যত প্রভাতী বিহঙ্গ;
বৃকধূৰ্ত্ত দল দিলা হুৱা ধ্বনি দূৰে।
উদিলা আদিত্য দেব উদয় অচলে
উজলি শিখৰ শিৰ, পৰে তৰুশিৰ
সুউচ্চ, অনুচ্চ পৰে; পৰে লতা বন;
ক্রমে ধৰাতল পাছে; ৰজতৰ বিভা।
শােভিল জগৎ যুৰি। ডৰি বিভাবৰী
বিভাবৈৰী দৰশনে, পলাল অন্তৰে;
কন্দৰে তিমিৰমালা লুকাল তবাসে।
প্রভাতে প্ৰক্ষালে যথা নিদ্ৰা পৰিহৰি
নিজ নিজ মুখ নৰ; ধুইলা সিমত,
(শ্রেষ্ঠ জনে অনুকৰা অশ্রেষ্ঠৰ ৰীতি),
বিটপী ব্রততী তৃণ যতেক কাননে
আনন্দে আনন নিজ নিশিৰ নীয়ৰে।
বায়স—কাউৰ। বৃকধুৰ্ত্ত—শৃগাল। বিভাবৰী—ৰাত্রি।
বিভাবৈৰী—বিভা (পােহৰ) ৰূপ শত্রু। বিটপী—বৃক্ষ
ব্রততী—লতা।
