এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৬৫)
সমিৰণ-বাহী, গলোঁ মই ভাহি,
অকলই আহি মন্দিৰ পালোঁ হি;
দেখোঁ সম্মুখত মোৰ পত্নী প্ৰিয়তমা ।
আনন্দত কান্দে মোৰ অন্তৰ-আতমা!
(৬৬)
পূৰ্ব্বৰ দৰেই আছে তেওঁ দেই;
মুখখনি সেই মধুৰ নিচেই;
লয়লাসে চাপি মোক প্ৰণিপাত কৰে।
বুলিলে বচন পাচে অতি মৃদু স্বৰে:—
(৬৭)
“তুমি মোৰ মতি, তুমি মোৰ গতি,
তোমাতে ভকতি কৰি আছোঁ নিতি;
যদি হে তোমাতে মোতে নাই একো ভেদ,
কোনো যুগে আমাসাৰ নহব বিচ্ছেদ!”
(৬৮)
বুজিলোঁ প্ৰেমৰ আকৰ্ষণি ঘোৰ;
মলিনতা মোৰ হল আজি দূৰ;
পাৰ্থিব মোহৰ স্পৰ্শ হল অন্তৰ্হিত!
অলৌকিক আকৰ্ষণ হল আহি থিত!
