সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সিপুৰীৰ বাতৰি.djvu/২১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

(৬৫)

  সমিৰণ-বাহী, গলোঁ মই ভাহি,
  অকলই আহি মন্দিৰ পালোঁ হি;
দেখোঁ সম্মুখত মোৰ পত্নী প্ৰিয়তমা ।
আনন্দত কান্দে মোৰ অন্তৰ-আতমা!

(৬৬)

  পূৰ্ব্বৰ দৰেই আছে তেওঁ দেই;
  মুখখনি সেই মধুৰ নিচেই;
লয়লাসে চাপি মোক প্ৰণিপাত কৰে।
বুলিলে বচন পাচে অতি মৃদু স্বৰে:—

(৬৭)

  “তুমি মোৰ মতি, তুমি মোৰ গতি,
  তোমাতে ভকতি কৰি আছোঁ নিতি;
যদি হে তোমাতে মোতে নাই একো ভেদ,
কোনো যুগে আমাসাৰ নহব বিচ্ছেদ!”

(৬৮)

  বুজিলোঁ প্ৰেমৰ আকৰ্ষণি ঘোৰ;
  মলিনতা মোৰ হল আজি দূৰ;
পাৰ্থিব মোহৰ স্পৰ্শ হল অন্তৰ্হিত!
অলৌকিক আকৰ্ষণ হল আহি থিত!