পৃষ্ঠা:সাৰনিত্যক্ৰিয়া.djvu/১১০

৯৮

সাৰনিত্যক্রিয়া

শৰণ লোৱা, যাতে এও দয়া কৰি জগতৰ সকলো অমঙ্গল দূৰ কৰি মঙ্গল স্থাপনা কৰে আৰু সদায় তোমালোক সকলোপ্ৰকাৰে আনন্দৰূপ থাকিব পাৰা। ইয়াক নিশ্চয় জানিবা যে এই চন্দ্ৰমা নাৰায়ণ জ্যোতিঃস্বৰূপ জগৎ মাতা-পিতাৰ বাহিৰে এই জগ- তৰ অমঙ্গল দূৰ আৰু দুঃখ গুচুৱা দ্বিতীয় আৰু কোনো নাই আৰু হবৰ সম্ভাবনাও নাই। যাক সামান্য ক্ষুদ্ৰ জ্যোতিঃ বুলি ভাবিছা তেওঁ নিৰাকাৰ অদৃশ্যভাবে আৰু বিৰাট সাকাৰ দৃশ্যভাৱে অখণ্ডা- কাৰে পূৰ্ণৰূপে বিৰাজ হৈ আছে। এওঁ আপোন ইচ্ছাৰে জগতৰ মঙ্গল বিধান আৰু কাৰ্য্য নিৰ্বাহৰ নিমিত্তে নিৰাকাৰৰ পৰা যৎকিঞ্চিৎ সাকাৰ জ্যোতিঃৰূপে দৃষ্টিগোচৰ আৰু বোধগম্য হয়। এওঁ যে সকলোতে পূৰ্ণৰূপে বিৰাজ হৈ আছে অজ্ঞানী লোকৰ বোধ নহয়, জ্ঞানী ভক্তসকলে পৰমাত্মাৰ কৃপাত এই বিচিত্ৰ লীলাৰ বিষয় অব- গত আছে। সাধাৰণতঃ যি জ্যোতিঃক বহু খণ্ড খণ্ড আৰু অল্পাধিক্য বুলি অনুভৱ কৰে সেয়ে বহু বা অম্লাধিক্য নহয়। ভিতৰত একে জ্যোতিঃ নিৰাকাৰৰ পৰা বহিৰ্মুখে বেলেগ বেলেগ বহু বুলি বোধ হৈছে। যেনে এক প্ৰকাণ্ড অগ্নি জ্যোতিঃৰ ওপৰত সৰু বৰ কোটা কোটী ছিদ্ৰবিশিষ্ট কোনো পাত্ৰ আচ্ছাদিত কৰিলে সেই ছিদ্ৰেদি কোটী কোটী জ্যোতিঃ বহিৰ্মুখে দেখা হয়, অজ্ঞানী লোকে সেই জ্যোতিঃক বেলেগ বেলেগ কোটী কোটী জ্যোতিঃ বোধ কৰে, কিন্তু জ্ঞানী লোকে জানে যে অগ্নি জ্যোতিঃ ভিতৰত অখণ্ডাকাৰে একে আছে, কেৱল পাত্ৰৰ নানা ছিদ্ৰ উপাধি ভেদে বহিৰ্মুখত বেলেগ বেলেগ বহু জ্যোতিঃ বুলি বোধ হৈছে। কিন্তু জ্যোতিঃ বহু বা বেলেগ বেলেগ নহয়। সেইদৰে অগ্নিৰূপী চন্দ্ৰমা সূৰ্য্যনাৰা- য়ণ জ্যোতিঃস্বৰূপ পৰব্ৰহ্ম নিৰাকাৰ সাকাৰ অখণ্ডকাৰ অসীম