এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬০
সাহিত্য মুক্তাৱলী
কান্দা নে কি কেতিয়াবা অতীত সুৱৰি
অভাগীৰ বিচ্ছেদ-দুখত?
নেকান্দিবা বাছা মোৰ! থাকিবা ৰঙ্গেৰে,
তুমি মই নহওঁ আঁতৰ;
দুদিনৰ কাম মোৰ সমাপন কৰি,
পাম গৈ তোমাৰ ওচৰ।
যিদিনাই আঁতৰিলা হিয়া শুদা কৰি,
ই দেশৰ পাহৰি মৰম;
ভগা হিয়া ভগা দেহ ভাৰ বৈ লৈ,
আছে মাথোঁ দেহত জীৱন।
শুৱনি মুখৰ ছবি আছে আঁকি থোৱা
অন্তৰৰ অন্তেষপুৰত,
নিজম নিশাত মোৰ শোক শয়নত
দুয়ো মিলোঁ কল্পনাপুৰত।
(৩)
চুমা খাওঁ কতবাৰ ধুনীয়া মুখত,
চেনেহৰে বুকুত সাবটোঁ,
আমাৰ মিলন আৰু নেদেখে কোনেও
ৰংমনে কত কথা পাতোঁ!
খন্তেক আজৰি পালে সপোন যোগেৰে
দিবা দেখা সাদৰি সোণাই,
