পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৬০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫২
সাহিত্য-মুক্তাৱলী।

ৰিব ৰিব কৰি বই মৃদু সমীৰণ
প্ৰেমিকা ভোমোৰা ভৰা প্ৰমোদ বনত,
ফুলৰ প্ৰাণত কৰে প্ৰেম উদ্দীপন,—
‘মোৰ মোৰ' বুলি মোৰো পশেহি কাণত।

ক্ষণপ্ৰভা বিজুলীৰ মিচিকিয়া হাঁহি,
জুমি জুমি চায় ধৰা আৱৰণ মেলি।
ডাৱৰৰ কোলা এৰি চাট কৰে আহি
কই যায় টিপতেই তুমি মোৰ বুলি।

বিশ্ব জুৰি উঠে শুনো মধুৰ সঙ্গীত,
“আপোন আপোন তুমি সকলো জীৱৰ”;
সকলো আপোন মোৰ এই পৃথিবীত,
কোনে বোলে কেওঁ নাই সংসাৰত মোৰ।

ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰ।

সৰু লৰাৰ গীত।

পুৱাৰ কিৰণ,   মৃদু সমীৰণ,
পুষ্পৰ সুগন্ধ,   পক্ষীৰ কূজন,
সৰগ-সুলভ   সুখৰ সপোন
লগ লৈ আমি আহিছোঁ হেৰা।