এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
এই যে বিশাল বিশ্ব আপোন কক্ষত
ঘূৰি ঘূৰি যশ গায় সৃষ্টি ৰচোঁতোৰ,
চন্দ্ৰ-সূৰ্য্য জ্বলে সউ নীল আকাশত,—
কয় মোক হাঁহি হাঁহি ‘সকলো তোমাৰ।’
নিশাৰ আঁচল ফুটি সৰু সৰু তৰা
হাঁহিছে আপোন মনে উলাহিত হই;
বৰষি বসুধা-গাত ক্ষীণ কৰ-ধাৰা,
উত্ৰাৱল কৰে মোকো ‘মোৰ’ বুলি ক'ই।
সউৱা প্ৰকৃতি দেবী সুন্দৰ সাজেৰে
হাঁহিমুৱা, কৰে সদা বিভু-প্ৰেম গান,
নিফুট বাঁহীটি বায় সুৱলা সুৰেৰে,—
শুনো তাতো সৰ্ব্বদায় ‘তুমি মোৰ’ তান।
প্ৰেমিকা তটিনী বয় সিন্ধুৰ কাৰণে,
নিৰমল পানীধাৰ— প্ৰকৃতি-দাপোণ—
সুমধুৰ হাঁহি সতে কুলু কুলু গানে
কয় মোক ধীৰে ধীৰে ‘তুমিও আপোন’।
