এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৩
গছৰ পাত।
আহিলে বসন্ত কাল জক্মক্ কৰি
দিয়া মেলি বুকৰ কাঁচলি;
বতাহৰ লগে লগে নাচি ঠেৱে ঠেৱে
মনৰ কথাটি কোৱা খুলি।
যেতিয়া ডালত পৰি সুৱগী চৰাই
গায় গীত ললিত লয়েৰে;
সঙ্গীতৰ ছেৱে ছেৱে হালি জালি যেন
বিৰহীক মাতা সাদৰেৰে।
ঘাম কালি দুপৰীয়া ৰদৰ তাপত
পথিকৰ আতুৰ পৰাণ;
কোমল কোলাত যদি লয়হি আশ্ৰয়
অকাতৰে কৰা ছায়া দান।
যেতিয়া নিমাওমাও বিশাল ধৰণী
তৰাবোৰে হাঁহে আকাশত;
হিৰন্ময় জ্যোতিৰ্ম্ময় খদ্যোৎ-মালাই
শোভা কৰে তোমাৰ শিৰত।
নিয়ৰ বা বৰষুণ পৰি যদিস্যাৎ
তিতি যায় কোমল দেহাটি;
সেয়েই তোমাৰ যেন চকুলো দুধাৰি
ঈশ্বৰক কৰা তুতি-নতি।
