এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৪১ ]
আমি নৈত মন কৰিলে দেখিবলৈ পাওঁ যে, এইবিলাকে গৈ কোনো ঠাইত বালি-পথাৰ কৰিছে, কোনো ঠাইত বা শিলা-ভূমি সাজিছে। এইবিলাক সদাই সেই ভাৱেৰেই নেথাকে। বালিপথাৰ বা শিলা-ভূমি দুবছৰ একে ঠাইতে দেখিব পাৰোঁ, কিন্তু তাৰ বালি আৰু শিল আটাইবিলাক তাতে থকা নাই। সোঁতত অনেক উটি গৈছে, আরু অনেক নতুন আহি সেইবিলাকৰ ঠাই অধিকাৰ কৰিছে।
যেতিয়া নৈয়ে তীৰ প্লাবিত কৰে, তাৰ লগত বোকা, বালিআদিও তীৰলৈ উঠে। নৈয়ে স্বদেশ এৰি গলে, পাৰত প্ৰতাপ কমে—তাৰ সোঁত ধীৰ হয়। সেই বস্তুবিলাক উটি নগৈ তলত গৈ থলি লয়। আরু তেতিয়া পাৰটো অলপ ওখ হয়। এইদৰে, কেইবা বছৰত গৈ, পাৰ ইমান ওখ হৈ পৰে যে, সেই নৈয়ে ভৰ-বাৰিষাতে তাক বুৰাব নোৱাৰে।
—————
প্ৰেম। *
সেই লোকে কৰে পাপ-আচৰণ,
কয় যিটো, আছে প্ৰেমৰ মৰণ;
আন যত ভাব এৰে নিজ ঠাই—
জীৱনেৰে সৈতে সকলো পলায়,
সকলোকে আন মানিবা অসত্য।
* Southeyৰপৰা ভাঙ্গনি ।
