সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সাধনা- দণ্ডিনাথ কলিতা.djvu/২২৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সাধনা

 বৌৱেক — তেন্তে ইমানকৈ ভাবিছা কিয়?

 ঊষাই একো নক’লে। বৌৱেকে আকৌ সুধিলে,-“মোক তেনেহলে নেকোৱা?”

 ঊষা — কিনো ক’ম?

 বৌ — কিনো ক’বা! যি ভাবিছা তাকে কোৱা।

 ঊষা — কৈ লাভ নাই।

 বৌ – কিয়? তোমাৰ মনৰ কথা শুনিবলৈ ময়ো অযোগ্য হ’লোঁনে?

 ঊষা — বলিয়াৰ কথা শুনি কি কৰিবা?

 বৌ — বুজিছো, তুমি মোৰ ওপৰত অভিমান কৰিছা, কিন্তু তাৰ কাৰণটো নক’লে উপায় কি?

 ঊষা — বাৰু বৌ, মই যদি তোমাক কিবা এটা সোধোঁ, তুমি সঁচাকৈ তাৰ উত্তৰ দিবানে?

 বৌ — মই তেনেহলে তোমাৰ আগত মিছা কথাহে কওঁ?

 ঊষা — তাৰ উত্তৰ মই পিচত দিম, আগেয়ে মোৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়া।

 বৌ — কৈছোঁ নহয়, সঁচা নকৈ মিছা কবলৈ যাম কিয়?

 ঊষা — তেনেহলে কালিৰ প্ৰশ্নটো মই আজি আকৌ সোধোঁ, সঁচাকৈয়ে আমাৰ ঘৰত শৰাধৰ নিমিত্তে এই মহা আয়োজন চলিছেনে?

 বৌ — কিয়, অলপতে যে ককাদেউতাৰাৰ শ্ৰাদ্ধ পৰিছে সেইটো তুমি জানো নাজানা?

 ঊষা — জানো। কিন্তু তোমাক মই যি সুধিছোঁ তাৰ উত্তৰ দিয়াঁ— সঁচাকৈয়ে আমাৰ ঘৰত চলা সকলো আয়োজন এই শ্ৰাদ্ধৰ নিমিত্তেইনে?

 বৌ — আৰুনো কিহৰ নিমিত্তে হ’ব?

 ঊষা — তুমি মিছা নকওঁ বুলি আগেয়ে কৈছা, সেই কাৰণে তোমাৰ

– ২১৮ –