বৌৱেক — তেন্তে ইমানকৈ ভাবিছা কিয়?
ঊষাই একো নক’লে। বৌৱেকে আকৌ সুধিলে,-“মোক তেনেহলে নেকোৱা?”
ঊষা — কিনো ক’ম?
বৌ — কিনো ক’বা! যি ভাবিছা তাকে কোৱা।
ঊষা — কৈ লাভ নাই।
বৌ – কিয়? তোমাৰ মনৰ কথা শুনিবলৈ ময়ো অযোগ্য হ’লোঁনে?
ঊষা — বলিয়াৰ কথা শুনি কি কৰিবা?
বৌ — বুজিছো, তুমি মোৰ ওপৰত অভিমান কৰিছা, কিন্তু তাৰ কাৰণটো নক’লে উপায় কি?
ঊষা — বাৰু বৌ, মই যদি তোমাক কিবা এটা সোধোঁ, তুমি সঁচাকৈ তাৰ উত্তৰ দিবানে?
বৌ — মই তেনেহলে তোমাৰ আগত মিছা কথাহে কওঁ?
ঊষা — তাৰ উত্তৰ মই পিচত দিম, আগেয়ে মোৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়া।
বৌ — কৈছোঁ নহয়, সঁচা নকৈ মিছা কবলৈ যাম কিয়?
ঊষা — তেনেহলে কালিৰ প্ৰশ্নটো মই আজি আকৌ সোধোঁ, সঁচাকৈয়ে আমাৰ ঘৰত শৰাধৰ নিমিত্তে এই মহা আয়োজন চলিছেনে?
বৌ — কিয়, অলপতে যে ককাদেউতাৰাৰ শ্ৰাদ্ধ পৰিছে সেইটো তুমি জানো নাজানা?
ঊষা — জানো। কিন্তু তোমাক মই যি সুধিছোঁ তাৰ উত্তৰ দিয়াঁ— সঁচাকৈয়ে আমাৰ ঘৰত চলা সকলো আয়োজন এই শ্ৰাদ্ধৰ নিমিত্তেইনে?
বৌ — আৰুনো কিহৰ নিমিত্তে হ’ব?
ঊষা — তুমি মিছা নকওঁ বুলি আগেয়ে কৈছা, সেই কাৰণে তোমাৰ
