পৃষ্ঠা:সাত্বত তন্ত্ৰ.djvu/৩৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০
সাত্বত তন্ত্ৰ

নিজ যশ চয়  বিস্তাৰিয়া থৈয়া
 পৃথিবীত অৱতৰি॥
অতি উচ্ছৃ ঙ্খল  নিজ যদুকুল
 বিপ্ৰশাপ ছলে হৰি।
প্ৰভাস তীৰ্থত  মৰাই সশৰীৰে
 চলিবা বৈকুণ্ঠপুৰী॥ ৭৭॥
শুনা সৰ্ব্বজন  কেদিন জীৱন
 আক মনে গুণি চোৱা।
মনৰ বিলাস  বিষয় আগ্ৰহ
 এৰি হৰিগুণ গোৱা॥
ব্ৰহ্মলোকহন্তে  স্থাবৰ পৰ্য্যন্তে
 ফুৰন্তে যিটো নপাই।
তাহাক লাগিয়া  যত্ন কৰিয়োক
 শাস্ত্ৰৰ হেনসে ন্যায়॥ ৭৮॥
ইন্দ্ৰিয়ৰ সুখ  নাই কি যোনিত
 কালে মিশাইবেক আনি।
যেন দুখ সবো  প্ৰাৰ্থনা বিনাই
 আপুনি মিলয় জানি॥
এতেক জানিয়া  সন্তক মানিয়া
 মুখত নেৰিবা নাম।
কৃষ্ণ পদ দাস  ভাগৱত মিশ্ৰে
 কহে বোলা ৰাম ৰাম॥ ৭৯॥