এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
শান্তি
গোপাল বাঁপমৰীয়া লৰা। গোপাল মালতীৰ আঁচলৰ নিধি পূৰ্ণি- মাৰ জোন, ঘোপমাৰা আন্ধাৰ ৰাতিৰ আশাৰ জোৰৰ পোহৰ। গোপালৰ পিতাক যেতিয়া মৰে তেতিয়া তেওঁৰ বয়স তিনি বছৰ —বাপেকৰ মূৰ্ত্তি গোপালৰ মনত পৰে নপৰে। গোপালৰ মাক মালতীয়ে গোপালকে সাৱটি স্বামীৰ ভিঠাতে ডেকা কাল বুঢ়া কৰিবলৈ ঠিক কৰিলে কিন্তু গোপালক ইয়াৰপৰাও বিধিয়ে বঞ্চিত কৰিলে। গোপাল ছ বছৰত ভৰি দিওঁতেই এদিনৰ জ্বৰতে মালতী গোপালৰ চকুৰপৰা আঁতৰ হল।
গোপালৰ ভাগী যুগী নাই—মোমায়েক গুৱাহাটীৰ ডাঙৰ উকীল। উকীলে ভনীয়েক মৰাৰ সংবাদ পাই ভাগিনেকক নিয়ালে। গোপাল লাহে লাহে উকীলৰ ঘৰত উঠিবলৈ ধৰিলে। উকীল কমল লোচন এজন বৰ ধনী লোক কিন্তু কিৰ্পণৰ চৈধ্য পুৰুষ; খৰচৰ ভয়ত ইমান দিন ভনীয়েকৰ খবৰকে লোৱা নাছিল কিন্তু এতিয়া কি ভাবি কব নোৱাৰোঁ ভাগিনেকক নিয়াই ঘৰতে ৰাখিলে।
কমললোচনে গোপালক দুখীয়া স্কুলত নাম লগাই দিলে। গোলাপ
৩৭
