চতুৰ্থ পৰ্ণ
কৰ্ম্মৰ আজৰি পাই বিশ্ৰামত গা ঢালি বহি আছোঁ তোমাৰ মধুৰ সুৰ আকৌ অকস্মাৎ বাজি উঠিল। বাজাঁ⸺বাজি উঠাঁ। আজি তোমাৰ সুৰত কি বাজিছে! ৰূ ৰু কৈ বৈ থক৷ ফাল্গুনী পঢ়োৱা⸺ধীৰে ধীৰে ৰিব্ ৰিব্ কৈ ববলৈ ধৰিলে। তাম বৰণীয়া সন্ধিয়াৰ আকাশ আশাৰ আলোকত ফুলি পৰিল। ফুলনি বননিৰ মুখে মুখে এক আকুল আগ্ৰহৰ আভা পৰি সুৱদি সুন্দৰ কৰি তুলিছে,⸺ যেন কথা কয়, কয়! তোমাৰ কণ্ঠৰ সুৰত সুৰ দিবলৈ বিশ্ব প্ৰকৃতিৰ তানপুৰাখনি গুৰু গম্ভীৰ ৰবেৰে বাজি উঠিছে! কাণেৰে যেন ৰিণি ৰিণি শুনিছোঁ⸺আকাশ পৃথিবীৰ মধু মিলনৰ মধুৰ গুঞ্জন!⸺যোগী ঋষিৰ প্ৰাণৰ গভীৰতম আনন্দৰ এক প্ৰণৱ ওঙ্কাৰ! পৃথিবীখনিয়ে যেন তোমাৰ বাতৰিলৈ চাই আছে!——বুজিছো,⸺আজি তুমি কানাইৰ বাতৰি বলাই আনিছা। কানাইৰ নাম শুনিয়েই আজি বিশ্ব প্ৰকৃতিৰ এনে স্পন্দন, এনে উলাহ, নেজানো সেইদিন৷ চাগৈ পৃথিবীত আনন্দৰ কি নীৰৱ ঝঙ্কাৰেৰে বিশ্বৰ বীণা মাতি উঠিছিল, যিদিনা কংসৰ কাৰাগাৰত প্ৰাণৰ কানাই পোন প্ৰথমেই অনন্ত জীৱনৰ সান্ত জ্যোতিৰে উজলি পৰিছিল!
তোমাৰ কানাই কৃষ্ণাই শব্দৰ অপভ্ৰংশই হওক, বা দেশজ শব্দই হওক, ৰাধা আৰু মথুৰাৰে জোঁটাই থৈছে
