পৃষ্ঠা:সন্তসাৰ.djvu/৫১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৩
সন্তসাৰ।

তাত পাছে মহন্তৰ যত গুন গন।
এক মনে কৰিবেক শ্ৰবন কীৰ্ত্তন॥২২৪।৷
ধৰ্ম্মক লাগিয়া পাছে শ্ৰদ্ধা হবৈমন।
তেবে ঈশ্বৰত মতি হৈবে অনুক্ষন॥
সপ্ৰেম ভকতি হৱে আত অনন্তৰ।
তবেহে ঈশ্বৰ বশ্য জানা ভকতৰ॥
সমস্তে লবয়-লাগ পূৰূষত আষি।
ধৰ্ম্মক পাৱক আবে শুনিয়ো হহৃষি॥২২৫॥
সব্য শৌচ তপ দাযা এহি চাৰি পাৱ।
ধৰ্ম্মৰ পদক কহো শুনীয়ো মাধব॥
অসাধ্য যে মোৰ সঙ্গে সদচতুষ্টয়।
অসাধ্য সাধ্যক জানা ভাগিলা নিশ্চয়॥২২৬॥
স্ময় জানা ভাঙ্গিলেক তপ নাম ভৰি।
সঙ্গে ভাঙ্গিলেক মৌচ পাৱ নিষ্ট কৰি॥
মদে ভাঙ্গিলেক দায়া নাম যিতু পাৱ।
কলিৰ পদক কহো শুনা সেন ভাৱ॥২২৭॥
পদ শ্ৰীশূন্য সুবৰ্ণক আদি য’ত।
অমৃত ঘৃতত পান পদ সাৰোগত॥
নাৰীতে ওপজে কাম চালত বাধ।
সুৱৰ্ণত বৈৰ বুদ্ধি নাহিকেয় দগ্ধ॥২২৮॥
এতে কেহে স্ত্ৰী সুবৰ্ণত আশ কতি।
নকৰিবা যিজন মহা সন্ত মতি॥