পৃষ্ঠা:সন্তসাৰ.djvu/৩০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২
সন্তসাৰ

ধন জন লাগি মন এৰিয়া অক্ৰোশ।
ভকত জনৰ কিছু নধৰিবা দুঃখ॥১১১॥
এহি মতে শৰণ ভজন কথা কৈলা।
শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰে মাধৱৰ আগে কৈলা॥
শুনা পাঞ্চ বিধ মুক্তি কহো তাৰ নাম।
বৈকণ্ঠত থাকয় শাম্যক অণুপাম॥১১২॥
ঈশ্বৰ সমান ঐশৰ্য্য পায়াচয়।
শালুক্য বুলিয়া তাক জানিবা নিশ্ছয়॥
বৈকুণ্ঠ সমীপক যি জনে থাকয়।
শালুক্য মুক্তিক তাক জানা মহাশয়॥১১৩॥
ঈশ্বৰ সহিতে সম্ভাষণা কৰি আক।
সাৰুপ্য বুলিয়া আক জানি বাহা তাক॥
ঈশ্বৰট লিন গৈয়া থাকিল সঞ্জোগ।
যিবা ভক্তি কৰি যিবা মুকুতিক ভূগ॥১১৪॥
শ্ৰবন কীৰ্ত্তন জানা সবাকে আশ্ৰয়ে।
মোক সেবি যিটো মুক্তি সালুক্যক পায়ে॥
ভাগৱত কৃতাৰ্থে জানা পৰিশ্ৰমিকক।
নাম কান্তায়ে মুক্তিক পাৰৈ সমীপক॥১১৫॥
রূপ চিন্তা পায় তেবে মুক্তি সাৰুপ্যক।
ধ্যানত কাস্তায়ে মুক্তি পাৰে সঞ্জোগক।
পূৰ্ণত কাস্তায় পায় কেবল ভকতি।
কহিলো তোমাত যেন ভুকুতি মুকুতি॥১১৬॥