পৃষ্ঠা:সন্তসাৰ.djvu/২০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২
সন্তসাৰ

অগ্নিৰ পাশিত ভৈলে ক্ৰোধ উপজয়।
দক্ষিণত ভৈলে ক্ৰোধ বুদ্ধি কৰাৱয়॥
নৈঋত পাশিত জীৱ যে থানে থাকয়।
ক্ষনক গমন কৰিবাক মন হয়॥৫৮॥
পশ্চিমত থাকি দেশান্তৰি বানিজ্যক।
বাব্যে থাকিলেক মন হোৱে গমনক॥
উত্তৰতে থাকি জীৱ ভকততে মন।
লক্ষ্মী দিশ ভৈলেকযে ব্যাধিয়ে পীৰন॥৫৯॥
এতেকে উত্তৰ পাশিত ভক্তি মন্ত হয়।
কেৱলৰ জীৱ দক্ষিন কানে বাজ হয়॥
পঙ্কজৰ ওপৰত চন্দ্ৰৰ মণ্ডল।
তাৰ উপৰত বহি থাকয় কেৱল॥৬||
বিষ্ণু ৰূপে থাকে তা জানি নিশ্ছয়।
কবি ৰমানন্দে ইতো কহিৱে লাগয়॥
কিশোৰ বৰিষ ইন্দ্ৰিয়ৰ তনু শ্যাম।
অজানুলম্বিত দুই ভূজ অনু পাম॥৬১॥
প্ৰভাত সূৰ্য্যৰ যেন পীতাম্বৰ বেশ।
শিৰত অমুল্য ৰত্ন কিৰিতি সুবেশ॥
কৰ্ণত উন্নত জানা বদন উন্নত।
বাহুত বলয়া আৰু কঙ্কন কৰত॥৬২॥
আঙ্গুলীত চম্পাৰ কলি আঙ্গুঠি ৰত্নৰ।
নখ চন্দ্ৰ উদৰত তিনি ৰেখা বড়॥