সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সঙ্গীত-কোষ.djvu/১৭৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৮
সঙ্গীত-কোষ।

কিন্তু সখি পালে দেখা,
পাহৰোঁ আলচা কথা,
উথলিব ধৰে হিয়া
 (যেন) চন্দ্র পালোঁ হাততে।
কওঁ বােলোঁ মনে মনে,
মুখলৈ চাওঁ ঘনে ঘনে,
নােৱাৰোঁ, নােলায় কথা;
(মােৰ) থাকে কথা মুখতে॥
 সত্যনাথ বৰা, বি, এল।

৭৯

ইমন পূৰবী—আড়খেমটা।

এবেলি প্ৰাণৰ সখি! দেখিছিলোঁ তেওঁক হ’বলা
তাতে নো মনত এনে, কিয় লাগে দুয়াে বেলা।
তেওঁ বিনে নাই একো, সপােনে সচিতে দেখোঁ
অন্তৰে বাহিৰে দেখোঁ, কেৱলে সেই চন্দ্র কলা।
গুঞ্জৰিলে ভোমােৰাটি, কৰে প্ৰাণে ছাটি ফুটি,
পাহৰোঁ ভােমােৰা বুলি, ভাবোঁ মাতে তেওঁ হ’বলা॥
 সত্যনাথ বৰা, বি, এল।