এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৯
প্রণয়-সঙ্গীত।
উঠিছে আটুটে মুখ দাপােনতে
মনৰ কথাটি গৈ,
ভাবৰ কল্লোলে কথা উটুৱালে
নােৱাৰোঁ মাতিব হাঁয়;
ভাবেৰে নধৰে বুকু
চোৱা কঁপা ওঠ, ৰঙ্গা পৰা মুখ,
কথাৰে ওপচা চকু;
মােহন ৰতন মােহিলা হিয়া
মন প্রাণ নিয়াঁ দিওঁ হে।
চন্দ্ৰধৰ বৰুৱা।
⸻
১১
ভৈৰবী—আড়াঠেকা।
কলৈ গলা প্রাণনাথ লােৱাঁহি এবাৰ;
তুমি-ময় জীৱনৰ প্ৰেম উপহাৰ।
বােৱালা প্ৰেমৰ সুঁতি,
ফুৰিলোঁ ৰঙ্গেৰে উটি,
তুমি ৰাখিছিলা বান্ধি প্রাণ অভাগীৰ।
