এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪)
নাহি স্মৃতি জ্যোতিৰ্ব্বেদ নাহি অন্য তন্ত্ৰ।
নাহি বেদ নাহি পূজা নাহি অন্য মন্ত্ৰ॥
সৃষ্টি কৰিবাক লাগি ভৈলা তান মন।
জ্যোতি মনসাক দেখি লন্ত নিৰঞ্জন॥
মনে আলোচিয়া বাম অঙ্গে হাত দিলা।
শৰীৰৰ মাংস পাই মুঠিত ধৰিলা॥
মুষ্ঠিৰ ভিতৰে তিৰীরূপে জাত ভৈলা।
অনাদি ঈশ্বৰে তান মনসা নাম থৈলা॥
শূন্যভাগে আছা প্ৰৰ্ভু হুয়া ধূম্ৰ ময়।
মনসা স্বরূপে মায় গোট যে আছয়॥
শুনিওক কহোঁ দেবী ব্ৰহ্মাৰ বিচাৰ।
নখে ছিড়ি মনসাৰ কৈলা যোনিদ্বাৰ॥
নখত আসিলা যত মল মাংস খসি।
সেহি মাংসে ভৈলন্ত কাস্যপ মহা ঋষি॥
সেহি মাংসে সপ্তস্বৰ্গ পাতাল যে মহী।
তৰু তৃণ সমস্ত পৰ্ব্বত আছে ৰহি॥
সেহি মাংসে সপ্তদ্বীপ তাৰাগণ ভৈলা।
তেজ অপ ভাগে চন্দ্ৰ সূৰ্য্য দুই ভৈলা॥
পঞ্চভূত ইন্দ্ৰি সব কৰিলা স্ৰজন।
ভৈলন্ত পৃথিবী পাছে আপুনি বৰুণ॥
আপোনাৰ কায়াত আপুনি যে জন্মিলা।
পৃথিবীক ঢাকিয়া অনন্ত শয্যা ভৈলা॥
