এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
কতদিন অৰে আহাৰ পুৰ কৈলা। দেখিয়া সৰে টন আনল শিলিল। গণি দৈবক্ত সোদক নাম খৈল। জলে ভয় আছে বুলি এত কহিলা ৰূপে গুণে নহে হীন কক্ষ এক.তৈলা। আনন্দ কৰি কলমাক নাম খৈল। আত নৰুে কথা না মন কৰি যসূত্ৰ পুত্ৰৰ সকালে দিলা হৰি পঢ়িবাক নাগি বোেৰীত পাছে খৈল। কৃষ্ণ শৰ্মা উপাধ্যায় শাস্ত্ৰক পঢ়াইল পঢিলন্ত কেন দোসৰু তন্তু পাইলা। সংশয় পুছিকে নাৰায়ণ দেৱপনে শৈলা পুছিল সংশয় পাছে লজিলা তত্বক। পুনপি প্ৰত্ পাছ ল হক। কৰাৰ তীৰে আসি নৱেক পাই। কৰাপাৰু বুলি পাছে মতিলা গোসাঁই। মৎস্যক আশা সিতত শিথিল কৰিলা। সাস্থৰি অসন্তে প্ৰভূ অলতে নিল। ব্ৰাহ্মণৰ শিশু এক আছিল৷ লগত। সমন্তে বৃত্তান্ত যায় কহিলা প্ৰত্ব শুনিয়া সকলকে কে ঢাকু? ওনি হেন মনে এই আনন্দ কয় উদাৰক আদি কৰি বই ভক্ত আছে বাহাকে মিষ্ট ৰা বুলি পাছে। কাৰণে কে কয় বুনিনা গোল কাৰু হাহ কেহ ৰছু টুট।
