পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ- ভূষণ দ্বিজ কবি.djvu/২৩৫

[ ৭ ]

২০ ” ” ” ” ” ২৩ ২৪ ” ২৫ ” ” ২৬ ২৭ ২৯ ৩০ ”

পৃ ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ”

৮ ৯ ১২ ২ ৬ ৭ ৭ ৪ ৭ ৪ ৬ ১০ ১২ ২০ ৭ ৯ ২০

শা ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ” ”

যদুপতি—যদুনাথ। যদুবংশৰ প্ৰধান, এতেকে কৃষ্ণ। কাপুৰ্ণ্য—কাকৃতি। ষাণ্ড—ষাৰ বা ষাড়। পচোড়া—চাদৰ। ঝাৰী—ললীলগা লোটা। কামলী—আসন, কম্বল। দুৰ্ব্বাৰ—নিষেধ কৰিব নোৱাৰা, শাসন নমনা। তম্ভাইলেক—তম্ভ্ৰ-শতা, কামৰ পৰা বিশ্ৰাম লোৱা। তবধ—তধা, আচৰিত হৈ নিতাল মৰা। পুৰীষ—বিষ্ঠা; যি পেট পূৰ্ণ কৰি ৰাখে। যেন অৰিষ্টক কৃষ্ণে পেলাইলা লীলাই … অৰিষ্টক দৈত্যক শ্ৰীকৃষ্ণই ওপৰলৈ তুলি নি জোড়েৰে পেলাই দি মাৰিব খোজাৰ কথা। কলধাতু—জীৱ। মৰ্দ্দ—পিহা। মোহাৰি গুৰি কৰ। লৰ ভেজা—পলোৱা। নুহিক শাশ্বত ইটো অনিত্য সংসাৰ-হব লাগে। বাজন—বলদ গৰু। প্ৰপঞ্চি—হলাই; বিস্তাৰিত ৰূপে।