এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৭৪
৺শঙ্কৰদেৱ।
এইবুলি পাচে নৱ এক বস্ত্ৰ
আগত দিলেক আনি।
মহা পুৰুষক বোলে আতে বাপ
মুছিয়োক পাৱ খানি॥ ৬৯৫
অভাগিয়া আসি এহি ধূলি গুটি
লইবে আনি মাথাত।
মহন্ত ধূলাৰ মহিমায়ে জানো
এড়াইবে কালৰ হাত॥
বিস্তৰ কাকূতি ভকতিক দেখি
সবাৰো বিম্ময় মনে।
চৰণে বস্ত্ৰক পৰশি শঙ্কৰে
লৰি গৈলা তেতিক্ষণে॥ ৬৯৬
পথত যাহন্তে জনৈক পুৰুষে
অন্তৰিল লাগ পাই।
মুহূৰ্ত্তেক মান দৃষ্টি ভৰি সিটো
পাচত আছিলে চাই॥
শঙ্কৰে বোলন্ত গৈল কিবা আছে
চাহিয়ো মাধৱ তুমি।
উলন্টিয়া দেখোঁ চাহিয়া আছয়
পুনু কহিলোঁহো আমি॥ ৬৯৭
