এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৩৯
৺শঙ্কৰদেৱ।
কৃষ্ণ কথা কহি ৰঙ্গে ৰহিলা শঙ্কৰ।
শুনিয়োক কথা আবে আত অনন্তৰ॥ ৫৫৪
তীৰ্থ কৰিবাক শঙ্কৰৰ ভৈলা মন।
লগতে সাজিলা সবে যত মহাজন॥
অনন্তৰে যাই গঙ্গা তীৰ্থক পাইলন্ত।
তীৰ্থৰ নিয়মে গঙ্গা স্নান কৰিলন্ত॥৫৫৫
নায়ণৰ খুড়া তান নামত চৈত্যন্য।
দেখে নাৰায়ণক সম্যকে জৗৱ প্ৰায়॥
নাহিবন্ত নাৰায়ণ আশঙ্কা মনত।
নেনন্ত বৃদ্ধক তেভো গৈছন্ত লগত॥ ৫৫৬
শঙ্কৰে বোলন্ত শুনিয়োক নাৰায়ণ।
আমাৰ লগত যাইতে তোমাৰ যতন॥
তুমি গৈলে বৃদ্ধে সাজে তোমাৰ লগত।
কেন মতে যাইবে বুলিবাকো আশকত॥ ৫৫৭
লগে গৈলে বৃদ্ধে দুখ পাইবে বহুতৰ।
মোহোৰ বচনে উলটিয়া যায়ো ঘৰ॥
শুনি নাৰায়ণে নমস্কাৰ কৰিলন্ত।
বৃদ্ধৰ কাৰণে ঘৰে ফিৰি আসিলন্ত॥ ৫৫৮
গৈলন্ত শঙ্কৰ পাচে পশ্চিমক প্ৰতি।
সমস্তে তীৰ্থতে স্নান কৰি মহামতি॥
