এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
অবিনাশী আত্মাৰ প্ৰমাণ নাহি যাৰ।
অব্যয় অক্ষয় বিভু ব্যাপক সংসাৰ॥
দেহ আনি অন্ত পুনু মৰে উপজয়।
হেন জানি যুদ্ধক উঠিয়ো ধনঞ্জয়॥ ৭১
তভো শোক দূৰ নোহে অৰ্জ্জুনৰ মনে।
পুনু সাংখ্য উপদেশ কন্ত নাৰায়ণে॥
মোক বধিবেক লোকে ময়ো বধো তাক।
যিটো অজ্ঞানত থাকি বোলে মোৰ বাক॥ ৭২
ইটো বধ নযাইবে তাহাৰ নাহি বধ।
যিটো অজ্ঞানত কহে জানিবাহা অন্ধ॥
বধাবো বধিবো বধ যেহি হেন ৰটে।
অচিন্ত্য আত্মাৰ বধ কেনমতে ঘটে॥ ৭৩
আত্মাত নাহিকে যে বিকাৰ এহিচয়।
পৰিণাম জন্ম মৃত্যু আৰো বৃদ্ধি ক্ষয়॥
কৃষ্ণে বোলে হেন বোধ লোৱা ধনঞ্জয়।
আত্মা অবিনাশী আক জানিবা নিশ্চয়॥ ৭৪
কৰ্ণ দুৰ্য্যোধন বুলি খ্যাত জগতত।
সেহি দেহ নষ্ট হুইবে কৰা শোক তাত॥
সেহি হেতু দেহ অৰ্থে শোক নুযুৱই।
পূৰ্ব্ব দেহ এৰি জীৱে আন দেহ পায়॥
যেন নৱ বস্ত্ৰক পুৰুষে বিন্ধে আগ।
পুৰাণত বস্ত্ৰ পাচে কৰে পৰিত্যাগ॥
