পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৯০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮০
শ্ৰীমদ্ভগৱদ‌্গীতা


পূৰ্ব্বে মোক হেনয় কহিলা ভগৱান।
কৰ্ম্ম কৰি ফল নবাঞ্ছিবা কদাচন॥১২৪০
পঞ্চমত কহা কৃষ্ণ কৰ্ম্ম কৰি নাশ।
মন চিত্ত বশ্য কৰি হৈবেক উদাশ॥
দম্ভ মদ যত নপাইবেক সুখে দুখে।
ব্ৰহ্ম চিন্তি যোগী থাকিবেক আত্মসুখে॥১২৪১
ন্যাস ত্যাগ ভেদ মই জানিবাক চাওঁ।
পঙ্কজ চৰণে যদি আজ্ঞ লেশ পাওঁ॥
যেবে যোগ্য হওঁ তেবে কহিয়োক মোত।
মই প্ৰিয় শিষ্য যে সেৱক অনুগত॥১২৪২
কৃষ্ণে বলে উত্তম কহিলা ধনঞ্জয়।
তুমি মোৰ শিষ্য আতি পৰম বিনয়॥
কহি আছো আগে যত কহো পুনৰ্ব্বাৰ।
তোমাত কহন লোক তৰিবে সংসাৰ॥১২৪৩
যত কৰ্ম্ম সকামত ফল কৰি আশ।
ফল সমে সেহি কৰ্ম্মে কৰিবেক নাশ॥
সকাম কৰ্ম্মেসে ন্যাস কহিলোহো তত্ত্ব।
এৰে শুনিয়োক কহো ত্যাগ যেনমত॥১২৪৪
নিষ্কাম কৰ্ম্মক সখি কহো যিটো লোক।
সেহি কৰ্ম্মে ফলত্যাগ কৰ্ম্ম কৰিবেক॥
সকামীৰ কৰ্ম্মনাশ জানা মহাভাগ।
নিষ্কামে কৰিব কৰ্ম্ম কৰি ফলত্যাগ॥১২৪৫