পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৮৬

২৭৬

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

যজ্ঞ দান বিবাহ মাঙ্গল্য কৰ্ম্ম যত।
সিকাৰণে সাধুসঙ্গ কৰয় প্ৰশস্ত॥
ৰজস্তম গুণৰ কহিলো পৰিচ্ছেদ।
এহি খানি জানিবা কৰ্ম্মৰ মৰ্ম্ম ভেদ॥১২২০
পঢ়ে সবে তিনি নাম সত্ব নজানয়।
ঘুণে কাটা কাষ্ঠ যেন তাৰ সেহি নয়॥
কিন্তু কৰ্ন্ম কৰিবেক ঈশ্বৰৰ অৰ্থে।
হৰি ব্যতিৰেকে কৰ্ম্ম সবে যায় ব্যথে॥১২২৪
পুত্ৰ দাৰা ধন জন গৃহ ক্ষেত্ৰ যত।
আপোনাক সৰ্ব্ব অগ্ৰে অৰ্পি ঈশ্বৰত॥
অৰ্চ্চন বন্দন সেৱা শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন।
স্মৰণ সখিত্ব দাস্য আত্ম-নিবেদন॥১২২৫
গন্ধ পুষ্প ধূপ দীপ বস্ত্ৰ অলঙ্কাৰ।
ঈশ্বৰক সমৰ্পিবে আজ্ঞা মানি তাৰ॥
কিন্তু কৰ্ম্ম কৰিবেক আজ্ঞা মানি তাত।
তেবেসে ঈশ্বৰ তুষ্ট হোৱয় সাক্ষাত ॥১২২৬
শ্ৰদ্ধা বিনে দেখা দেখি কৰ্ম্মক কৰয়।
কৰ্ম্ম সিদ্ধি নোহে তাৰ ফল নধৰয়॥
দেখা কূৰ্ম্মে তটে অণ্ড থৈয়া জলে বঞ্চে।
শ্ৰদ্ধা কৰি মনে বাঞ্চে তভো শিশু সঞ্চে ॥১২২৭
চিন্তনৰ অনুভৱ কৰ্ম্মে শ্ৰদ্ধা মূল।
তেবেসে ঈশ্বৰ তাৰ হোন্ত অনুকুল॥