এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫০
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
যাক বুলি ক্ষৰ সিটো জীৱ জগতৰে।
দেহক আশ্ৰয়ে সিয়ো ফল ভোগ কৰে॥
অক্ষৰ যি গোটা সিটো একোকে নখায়।
স্বভাৱত দ্ৰষ্টা সিয়ো যেন সাক্ষী প্ৰায়॥ ১১০১
কুটস্থ বোলয় তাক বিকাৰ বিহীন।
জীৱ পুৰুষত পৰ দুইতো কৰি ভিন্ন॥
ব্যাপক পৰম আত্মা ত্ৰৈলোক্য ঈশ্বৰ।
ক্ষয় বৃদ্ধি নাহি তাৰ মন অগোচৰ॥১১০২
নাহিকে বিকাৰ তাৰ ব্ৰহ্ম নিৰূপম।
এতকেসে বেদে বোলে পুৰুষ উত্তম॥
তোমাত কহিলো সখি এমত প্ৰকাৰ।
এহিমতে বুদ্ধি নিষ্ঠা হোৱয় যাহাৰ॥১১০৩
এহিমতে জানি মোত কৰয় ভকতি।
অনায়াসে ভজি সিটো পাৱয় মুকুতি॥
সফল জনম যাৰ প্ৰজ্ঞা প্ৰতিষ্ঠিত।
সেহিসে সজ্ঞ আতি পৰম পণ্ডিত॥১১০৪
সেহিসে কৰিলা সব পুৰুষ উদ্ধাৰ।
সিয়ে ভৈলা মোৰ মই তাৰে অধিকাৰ॥
নকৰিলে ভেদ মোক এহিমতে জ্ঞানে।
পুৰুষ উত্তম বুলি মোক মাত্ৰ জানে॥১১০৫
সাধন নালাগে কাৰো নকৰোক শ্ৰম।
মোক মাত্ৰ ভাজ জানি পুৰুষ উত্তম॥
