সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৫৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৪৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

সংসাৰ বৃক্ষক  দেখিতে সুন্দৰ
 ফলে ফুলে জাতিস্কাৰ।
তাতে কৰি চিত  হুয়া বিমোহিত
 মূল নজানয় তাৰ॥ ১০৭৫
বেদে ভৈল বৃক্ষ  কৰ্ম্মে পুষ্প তাৰ
 স্বৰ্গে ভৈলা বৃক্ষ ফল।
যতেক বিষয়  ফল ৰস ভৈলা
 সুখে তাৰ স্বাদ ফল॥
যে মূল বৃক্ষৰ   সি ব্ৰহ্ম ঈশ্বৰ
 তাহাত নকৰে ৰতি।
অনৰ্থ বৃক্ষক  যাৱত সেৱয়
 তাৱদেকে নাহি গতি॥ ১০৭৬
জানিলে ঈশ্বৰ  বৃক্ষতে আছয়
 নজানয় অবিচাৰে।
আদি অন্তে স্থিত  স্বৰূপ নজানে
 মায়া মাহে থাকি মৰে॥
ইটো বৃক্ষ বৰ   বজ্ৰ সমসৰ
 ছেদিবাৰ কহো ভেদ।
সাধু সঙ্গ কৰি  মমতাক এৰি
 বৈৰাগ্য কুঠাৰে ছেদ॥ ১০৭৭
বৃক্ষ ছেদ কৰি  ডাল দূৰ কৰি
মূল বিচৰিলে পাই।