পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৩৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

যেবে থাকে সৰ্ব্বেন্দ্ৰিয় বিষয়ত থিত।
যেবে নাহি হস্ত পাদ দেহা বিবৰ্জিত॥৯৩৭
হস্ত পদ নভৈলেয়ো ধৰিয়া আনয়।
নাহি চক্ষু তথাপিও দেখিতে পাৱয়॥
নাহি কৰ্ণ তভো শব্দ শীঘ্ৰে শুনে পুনু।
যদি নিৰাকাৰ তভো ধৰে নানা তনু॥৯৭৮
যদ্যপি অসঙ্গ তভো সংসাৰক তৰে।
স্বভাৱে নিৰ্গুণ সদা গুণ ভোগ কৰে॥
যেন আকাশত বায় সৰ্ব্বত্ৰ আছয়।
বায়ু আকাশৰ তভো সংযোগ নহয় ॥৯৭৯
সেহিমতে সবাহৰ বাহ্য অভ্যান্তৰ।
ব্যাপিয়া আছয় সবে যত চৰাচৰ॥
নাম ৰূপ নাহি যাৰ অতি সূক্ষ্মতৰ।
দুখে নজানয় তাক মন অগোচৰ॥৯৮০
অভক্তৰ সম্বন্ধে হে দূৰ আতিশয়।
জ্ঞানীজনে সৰ্ব্বদায়ে হৃদিত দেখয়॥
কাৰণ স্বৰূপে ভিন্ন নাহিকে ব্ৰহ্মৰ।
কাৰ্য্যৰূপে ভিন্ন দেখে সত চৰাচৰ ॥৯৮১
একে সুৱৰ্ণৰ যেন নানা অহঙ্কাৰ।
কাৰ্য্যৰূপে কঙ্কণ কুণ্ডল মণি হাৰ॥
বাৰে বুদ্ধিভেদ থাকে বোলে তাক হাৰ।
ভাঙ্গিলে কুণ্ডল গুচে সুৱৰ্ণেসে সাৰ॥ ৯৮২