পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
নেভিগেশ্যনলৈ যাওক সন্ধানলৈ যাওক
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

আগ-পাচ চাই  সমস্তে পলাই
  শীঘ্ৰে অন্তৰিলা লাজে॥
কতো বেলি মানে  গুণিয়া পাৱন্ত
  দুৰ্ব্বাসা যে মহাজ্ঞানী।
জানিলো সম্প্ৰতি  পাণ্ডৱক প্ৰতি
  তুষ্ট ভৈলা কৃষ্ণ স্বামী॥ ২৭
হেনয় বন্ধুৰ  কৰুণা সিন্ধুৰ
  চৰণে শৰণ লৈলো।
কৃষ্ণ-সেৱকৰ  পদধূলি লৈয়া
  মই কৃতকৃত্য ভৈলো॥
গীতা শাস্ত্ৰখন  সমুদ্ৰ সমান
  তভো গহ কৈলো আতি।
অদৃশ্য ব্ৰহ্মক  যেন পাইবে খোজে
  যোগ আৰম্ভিয়া যতী॥ ২৮
যদি সাঙ্গে পূৰ্ণ  কৰিতে নাপাৰে
  ঈশ্বৰত হউক মতি।
যেন গঙ্গাযাত্ৰা  পথে প্ৰাণ এৰে
  তভো পাৱে তীৰ্থ-গতি॥
গোবিন্দ মিশ্ৰে কয়  তেতিয়া সংশয়
  ৰাম কৃষ্ণ মুখে স্মৰা।
সঙ্গে আছে কাল  এৰা আল জাল
  সুখে সংসাৰক ভৰা॥ ২৯