এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮৫
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
মুখে কৃষ্ণ সদা সেৱে সেৱি কৃপালেশ পাৱে
সিন্ধুকো গোখোজ কৰি তৰে।
দেখিয়া অৱলা কুজী চন্দন পিন্ধিলা খুজি
তাইকো গতি দিলা দামোদৰে॥
যেহেন কোকিল পক্ষী আতি যে কুৎসিত দেখি
বাক্যখানি শুনিতে সুন্দৰ।
যদি শাস্ত্ৰ নজানয় কৃষ্ণক উদ্দেশি কয়
শুভো হোৱৈ সংসাৰৰ পাৰ॥৮০৬
ৰাম-নামাক্ষৰ দুই পাপৰ ভাণ্ডাৰে জুই
দশোদিশ বেঢ়ি পোৰে তাৰ।
যিবা ৰহে শেষ ভাগ কৃষ্ণ নামে পায়া লাগ
পাপৰ প্ৰলয় কৰে সাৰ॥
হেন জানি সবে এৰা ৰামনাম মুখে স্মৰা
ৰামনাম সাঞ্চি গাণ্ঠি পৰা।
সুৱৰ্ণ ৰজত হীৰা আন যত দূৰ কৰা
পথৰ সম্বল সঙ্গে ধৰা॥৮০৭
আন যত ধন দেখা খৰচিলে যায় বৃথা
খাইলে দিলে সৰে টুটি যায়।
নামৰ নাহিকে ক্ষয় লাগে মানে বৃদ্ধি হই
ভাগ কৰিলাত বাঢ়ি যায়॥
একোমতে ক্ষয় নাই চোৰে নেনে নপলাই
নষ্ট নোহে অগ্নি জলে পৰি।
