পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৭৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৮
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

মন শুদ্ধ ভৈলে নষ্ট হয় কায় ক্লেশ।
তোমাক মানিব গুৰু লৈব উপদেশ॥৭১৮
হৰিভক্তি কল্পতৰু দৃঢ় কৰি জানা।
তাৰ ৰস পাইলে এৰিবেক কোনজনা॥
ৰাগ যোগ যজ্ঞ দান তীৰ্থ সাংখ্যজ্ঞানী।
সবাৰো মুকুট ইটো ভক্তি শিৰোমণি॥৭১৯
নাৰী শূদ্ৰ নিষ্টে দুয়ো পাপযোনি সাৰ৷
পূজা মন্ত্ৰ বেদ পাঠে নাহি অধিকাৰ॥
যদি বোলা নুপূজিলে ভজে কেনে ভাৱে।
কেৱল বিশ্বাসে মোক ভজি গতি পাৱে॥৭২০
নুহি আৰ পাৱে মোক শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন।
কেনে চিত্ৰ গতি পাৱে ক্ষত্ৰিয় ব্ৰাহ্মণ॥
ব্ৰাহ্মণেসে জানিবাহা মুখ্য অধিকাৰ।
সাক্ষাতে প্ৰৱেশি আছে মুকুতিৰদ্বাৰ॥৭২১
ব্ৰাহ্মণৰ জন্মগোট ঈশ্বৰৰ তনু।
দ্বাৰ হন্তে প্ৰৱেশি নিবৃত্তি আসে পুুনু॥
অনেক আৰাধি তেৱে দ্বিজ জন্ম পায়।
যেন গঙ্গা থাকিবাতো ক্ষাৰ পানী খায়॥৭২২
দুৰ্ল্লভ মনুষ্য জন্ম ই তিনি লোকত।
আৰ জন্ম হৌক মোৰ ভাৰতবৰ্ষত।
দেহাগোট নৌকা ভৱ তৰণৰ সাৰ।
উপদেশ গুৰু ভৈলা ইহাৰ কাণ্ডাৰ॥৭২৩