সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৪৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৭
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

আগে নাম ভৈলা সখি আমি ভৈলো পাচে।
সিকাৰণে বেদশাস্ত্ৰ নামে বান্ধা আছে॥
নাম বিনে কোনজন নতৰে পাপত।
বিশ্বাসতে গুৰু মানি নামৰ ধৰা ব্ৰত॥৫৮৯
উপালা নকৰিবা নামেসে ঈশ্বৰ।
তাঙ্ক পিতা মাতা বুলি মনে কৰা দৃঢ়।
কশ্যপেও গুৰু মানি নাম লৈলা আতি।
নাৰদে মানিলা গুৰু চণ্ডাল নীচ জাতি॥৫৯০
আগতে লইয়া নাম পাচে বিচাৰয়।
নহেতো চণ্ডাল দ্ধিজৰূপে হৰিহয়।
পৰম গোপনী মূলমন্ত্ৰ যেবে লৈলা।
ব্ৰহ্মাৰ তনয় নাৰদ মোক্ষপদ পাইলা॥৫৯১
শুচি ভৈলা দেহা তাৰ ভক্ত উপজিল।
উদ্ধাৰিলা নিন্দাবাদ ভয় গুচি গৈল॥
ইন্দ্ৰ আছিলেক গুৰু নামনি স্বৰ্গত।
চণ্ডালিনী ৰূপে লক্ষ্মী দেখাইলা পথত॥৫৯২
মনুষ্যৰ মুণ্ডে ৰান্ধে গোমাংস ও সুৰা।
ইন্দ্ৰে সুধিলন্ত তুমি ঐত কিবা কৰা৷
মায়া লক্ষ্মী বোলে অভয় আছয় স্বৰ্গত।
চাকনি দিয়াছো আমি তাহাৰ ডৰত॥ ৫৯৩
চৰণৰ ধূল পৰি দ্ৰব্য হৈবে নষ্ট।
মোৰ উপভোগ যো নো অভক্ত কৰে নষ্ট॥