এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
এহি হৌক ভাল থাকো চিৰকাল
যেহেন স্বপ্ন পৰায়।
সূৰ্য্যকান্তি যেন চন্দ্ৰ ৰশ্মি পাইলে
সন্ধ্যাবেলা গলি যায়॥
শুনা সভাসদ মহা হাস্যাস্পদ
মোহিলে কিনো অজ্ঞানে।
জল মল দ্বাৰ দুয়োটা দুৰ্গন্ধ
তভো তাকে সুখ মানে॥ ৮
পৰৰ জীউক বিহা কৰি আনি
তাতে কৰৈ বহু ভোগ।
তাহাক লাগিয়া বাপ মাৱ এৰে
তেজয় বন্ধু-বান্ধৱ॥
স্নেহ সমে লাল মুখে চুপি পিয়ৈ
অমৃত সমান জ্ঞানে।
কৰ্ণে কূট কথা জল্পিয়া কহয়
গুৰু-মন্ত্ৰ বুলি মানে॥
মাংসতে অপৰ মাংস মিলাৱয়
দুখকে মানয় হিত।
অন্ধকাৰ প্ৰায় প্ৰৱৰ্ত্তিয়া যায়
অবিচাৰে বিপৰীত॥
সংসাৰ স্বৰূপে গৃহ অন্ধকূপে
তল গৈলো নিতে নিত।
