এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৮
শ্ৰীমম্ভগৱদ্গীতা
ভুৱৰ্লোক স্বৰ্ল্লোক কি ভূৰ্ল্লোকবাসী।
ব্ৰহ্মাৰ দিনত যায় বিনাশি॥
দিনত মায়া হন্তে ব্যক্ত হয়।
পুনু ৰাত্ৰি ভৈলে মিলে প্রলয়॥ ৫৪১
মায়া হন্তে আসে মায়াকে যায়।
খানিকো নাহিকে স্বস্থ উপায়॥
মৰে উপজয় উপজি মৰে।
সাসাৰ চক্ৰত ভ্রমিয়া ফুৰে॥ ৫৪২
কাৰণ মায়া যত জগতৰ।
মায়াৰ কাৰণ যিটো ঈশ্বৰ।
যাৰ দৃষ্টে হােৱে সৃষ্টি বলয়।
যাৰ সেৱা গুচে সংসাৰ ভয়॥ ৫৪৩
অব্যক্ত ঈশ্বৰ পৰম পতি।
যাক পাইলে নাহি পুনৰাবৃত্তি॥
পুৰুষ বুলিয়া কহয় যাক।
অনন্ত ভক্তিয়ে ভজিয়ো তাক॥ ৫৪০
সমস্তে জগত যাহাত স্থিতি।
সূত্ৰত মণি যে আছয় গাঠি॥
ৰহস্যক কহো ইতিনি লোক।
ভক্তি বিনে আনে নপাৱয় মােক॥ ৫৪৫
মৰণ কালে যাৰ যেন ভাৱ।
তাৰ ভেদ কহো শুনা পাণ্ডৱ॥
