এতে। তুমি যুদ্ধ নকৰোঁ বুলি প্ৰতি (১) কৰোঁতে কত ছিলো, তোমাক এদিন যুদ্ধাস্ত্ৰ ধৰাই হে এৰিম বুলি। খ ম মোৰ সেই প্ৰতিজ্ঞ আজি ৰা পৰিল আৰু মোৰ ভৰৎসা, তুমি আত্মপ্ৰতিজ্ঞা ভঙ্গ কৰিও ভক্তৰ প্ৰতিজ্ঞা ৰ তুে ইনক কলি। ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ মূৰ্ত্তি দেখি অৰ্জুনৰ চুৰ্ত্তি হেৰাল। খৰ বৰ্তমানে সাৰথিয়ে যুদ্ধ দিয়ে এভিয়া। বিশেষ শিষ্যৰ শিথিলতাত। প্ৰতিজ্ঞা ভঙ্গ হয়। এই দুটা ভাৰে অৰ্জ্জনক টাল মাৰি ধৰিলে। তে উপায়ন্তৰ হৈ উন্মাদৰ দৰে ৰখৰপৰা জঁপিয়াই নাতি, কৃষ্ণৰ পিছে পিচে লৰি গৈ, তেওঁক কঁকালত গৰামাৰি ধৰি ৰখাবলৈ চেষ্টা কৰিলেগৈ। কিন্তু উত্ৰাৱল কৃষ্ণৰীৰক অৰ্জুন হেন মহাবাহুৱে পূৰ্ণৰলেৰে ধৰিও ৰাৰ নোৱাৰিলে। প্ৰমত্ত সিংহই বান্ধৰ খুটা উভালি উৰাই লৈ যদি যদুৰীৰে পাণ্ডৱৰীৰক ওফৰাই লৈ দহ কদমন আগবাঢ়ি গৈছে, এনেতে পাৰ্থ বীৰে, নিৰুপায় হৈ, অগত্যা আগচি ধৰি পাবাৰ সুৰুেৱৰ দুটি পাৱৰ মাজত মূৰ গুজি বন্ধ দি, এই বুলি স্তুতি কৰিবলৈ এৰিলে-“হে কেশৱ। কৃপা কৰি ক্ৰোধ সংৰৰণ কৰাঁ। তুমি খবৰ ফ, তুমি পাণ্ডৱৰ গতি, তুমি পাণ্ডৰৰ আয়। হে প্ৰতে। যেৰ অপৰাধ কৰা। যে অন্তৰ্যামী পৰমাত্মা। তোমাৰ অধিতি কি ছে। মই পিতামহ ভীষ্মৰ প্ৰতি মৃদু যুদ্ধ ফটো সঁচা। কিন্তু মোৰ সৰ চুই মই এতিত হৈছে, মোৰ এতিম গণৰ (১) ৰ আগেয়ে এক শলীলাখ কো হৈ কে নিয়ে এ মালৈ ( কৰিবৰ বাৰ, জাৰ আগত দি ৰ বাৰে সি এম এ সমৰে সে
