এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
কতোবেলি সঙ্কোটিয়া আছিলেক সন্তে।
পাইলেক উপাই পাছে গুণন্তে গুণন্তে॥২৮৬
অবিচাৰ মন্ত্ৰে থুথুৱালা মুখ মেলি।
প্ৰচণ্ড অগ্নিক সেহি সেপে নিলা ঠেলি॥
মুখে থুথুৱাই মাৰিলন্ত চিতা বাণ।
যেন বৃষ্টি জলে নুমাইলা অগ্নিখান॥২৮৭
অদ্ভুত মহিমা দেখাইলেক নিৰন্তৰ।
বনাগ্নিক পিল। যেন জগত ঈশ্বৰ।
ইয়ো এক মহিমাক দেখাইলেক বাপ।
পৰে যেন কথা ভৈলা শুনা সবে তাক॥২৮৮
এহিবোৰ মহা সন্ধি বাটে পাই আছে।
কতো গাম্য পথে যাই কতো হাবি মাজে॥
গই গই কতো দিনে পাইলা এক গ্ৰাম।
নাহি সাধু সন্ত সিটো টেণ্টনৰ গ্ৰাম॥২৮৯
বিস্তৰ টেণ্টন সিটো গ্ৰামত আছয়।
সিহঁতৰ কথা শুনি লাগে মহা ভয়॥
গধূলি ৰহিলা এক গৃহস্থৰ ঘৰে।
বাসা ঘৰ দিয়া তৈতে ৰাখি সাদৰে॥২৯০
সমাদৰ কৈলা যিটো নাহি তাৰ ঠাই।
নিশা ভাগে যেন কৈলা শুনা সমুদাই।
বেশ লুকাই মায়া পাতি কৰি টেণ্টনালি।
চাৰি জনে চদ্ম ভাৱে ভৈলেক ছোৱালী॥২৯১
