(১১) সামান্য কথাত ধৰফৰ-ধাৰফাৰ নকৰিবাঁ; এৰাব নোৱাৰিলেও এটা কথাত যিমানখিনি উদ্বেগ লাগিব পাৰে, তাতকৈ সৰহ ব্যয় নকৰিবাঁ।
(১২) পৰি যোৱা গাখীৰৰ লগত চকুপানী মিহলাই লাভ কি?
(চ) হিত বাণী
(১) বেলিৰ তলত, প্ৰতি ৰোগৰেই, ভাই,
হয় বা ঔষধ আছে; নহয় বা নাই।
আছে যদি যতনেৰে বিচাৰি উলিৱাঁ;
নাই যদি চিন্তা তাৰ বিসৰ্জন দিয়াঁ।
(২) সলাব নোৱৰা কথা মানি লবলই,
সলাব পৰাক সলনিত দিব লই,
দিয়া মোক মনোবল আৰু দিয়া জ্ঞান:
সলাব নোৱৰা-পৰা চাওঁ পৰিমাণ।
(৩) “চিন্তা” “চিতা” এই দুইৰো মাজত
চিন্তা গৰিয়সী বোলে,
নিৰ্জীৱক পোৰে চিতাই; চিন্তাই
দেহ জীৱে সৈতে গিলে॥
(8)তাকৰ সৰহ যি ধন ধাতাই
থ’লে কপালত ধৰি,
তাকে পাবাঁ, মেৰু মৰু য’তে ভ্ৰমা
নাই তাৰ হীন-ডেঢ়ি।
ধীৰ হোৱা, মিছা ধনীৰ সেৱক
নহ’বা ধনৰ হকে;
নাদ বা সাগৰ য’ৰে পানী আনা,
ঘটত ভৰিব একে।
(৫) লোভেই থাকিল যদি, গুণ বিড়ম্বন;
পৈশুন্য থাকিলে ক’ত পাতক মোচন?
তপস্যাৰ আৱশ্যক কিবা, সত্য হ’লে;
তীৰ্থ কি কাৰণ বাৰু মন শুচি ৰলে?
