এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১২ )
অসুৰৰ হাতে গৈল প্ৰাণ, প্ৰভু ৰাম,
হে প্ৰভু তুমি কৰি আচামায়া ভাল॥
কৈয়ো বাৰ্ত্তা সীতা গোঁসানীত, সলোকত,
কৈত এৰি আইলা মোৰ স্বামী দেৱনাথ।
এহি বুলি মাৱ ভগৱতী, শোকঅতি,
কোপ কৰিবেক ভৈলোহো মই অনাথ॥
এহি বুলি পাৱে পৰি বীৰ, নুহি থিৰ,
প্ৰভু ৰঘুনাথ কেনে নেদা সমিধান॥
তোমাৰ চৰণ উপৰত, অবিকলে,
নানা পৰাক্ৰম আচৰিলো থানে থান॥
অনুগ্ৰহ কৰাঁ ৰামদেৱ, নাহিকেৱ,
মোহোৰ সহায় অৱশ্যেকে আন নাই।
বল নাহি মোৰ শৰীৰত, আশকত,
শত মুণ্ড হাতে বীৰত্ব ভৈলেক ঠাই॥
সিংহলা দ্বীপত অসুৰৰ, সাগৰত,
মোৰ মনে প্ৰভু উভাৰি দিও পেলাই।
শৰীৰক মোৰ নিজিজ্ঞাসী, আলছিয়া,
সূৰ্য্য অবিহনে চক্ষুৰ তৃপিতি নাই॥
জগত জননী আছা লক্ষ্মী, অৱতৰি,
স্বামীৰ কাৰ্য্যক সাধিবাহা “তুমি আই।”
এহি বুলি হুনুপাৱ এৰি, গৈলালৰি,
নিমিসেকে গৈয়া অযোধ্যা নগৰ নাই॥
