এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
[ ৫০ } যে মুকলি হোৱা নাই। তেওঁ বাঘৰ হাতৰ পৰা লাৰি যোৱা পাছৰ কথা লৰৰ কোবতে এটি কাইট- ময় গড়খায়ৈত পৰি ককাললৈকে পোত গল। বাকী যি খিনি আছিল, তাকো লতা পতা বোৰে মেৰাই পৰি নেদেখা কৰিলে। এইটো : তেওঁৰ প্ৰতি অনুগ্ৰহ নে নিগ্ৰহ তাক দেখা জনেহে জানে। | মহ ডাহবোৰৰ মোৰণিত তেওঁৰ শৰীৰ বিবৰ্ণ হ'ল। বাঘমাচৰাৰ আচৰণিত তেওঁৰ কুম প্ৰায় কোমল শৰীৰ তেজৰে ৰঙা হ'ল। অব্যাহ ি(পাৱাৰ আশাৰে মৰি ৰজাই দি লাগি গল, কিন্তু সকলে পৰিশ্ৰম বিফল হ’ল, সকলো আয়াস উৰি গল। কেৱল বিপদ ৰাহুৱে ক্ৰমশ গিলি পেলাব ধৰিলে। অতিপাত চট ফটনিৰ কোৰত তেওঁ ককালৰ মেখলা খনিৰ পৰাও বঞ্চিত লীলাৰ জীৱনত তিনি সাজৰ এসাজো কম নহৈছিল। এনে স্থলত আজি দুদিন তেওঁ এটি খুদ-কণও ভিতৰ কৰিব পোৱা নাই। এই কষ্ট- টিয়েও সময়ত আয়ুৰ লগত বায়ু সহায় হোৱাৰ
