এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
আহোমৰমণী হ’ম যৱন-কিঙ্কৰী?
নাইনে কি, প্ৰাণসখি! আমাৰো দেহত
বীৰৰ শোণিত, হায়?নোহে কি জনম
আমাৰো বীৰবংশত?নোহো কি নিবাসী
বীৰৰ বেশৰ আমি?লোৱাঁ তুলি সবে
শেল শূল হেঙ্গদান্,—আহোমৰমণি!—
সাজা সবে ৰণ-সাজে, দেখাওঁ বীৰত্ব
যৱন সেনাক আজি, ৰাখোঁ ৰাজ্যমান
আহোমৰ,—নতু, সখি! কি কাজ প্ৰাণত?”
মূলাৰ উৎসাহে হই সবে উৎসাহিত
আহোমৰমণী গ’ল সমৰ-ক্ষেত্ৰ
যুজিব যৱনে স’তে হাতে অস্ত্ৰ ধৰি
উঠিল বিকট ধ্বনি ৰমণী-কণ্ঠত
আহোমৰ, “জয়ঘণ্টা” ধৰিলে বাজিব’,—
ওলাল ৰমণী সব ৰণসাজে সাজি
উলাহত ৰঙ্গমনে,—তৰঙ্গ যি দৰে
যায় সমীৰণে স’তে, নতুবা তাহানি
৪৬
